Een van mijn favoriet aankopen op een antiekmarktje in Frankrijk is ongetwijfeld de kinder etalagepop. Dat de pop niet meer in perfecte conditie is vind ik persoonlijk uiterst charmant. Een gebroken been en de afwezige armen maken het meer curieus en helemaal mijn smaak. Het onderhandelen met de handelaar om de pop voor een goede prijs te kunnen bemachtigen was hilarisch te noemen. Ik spreek drie woorden Frans en de handelaar sprak alleen maar Frans en dan ook nog eens in een rap tempo en met een zwaar dialect. Toch kwamen we er uit en waren we beide blij ;-) Voor ik met de pop bij de auto was heb ik nog vaak overwogen om hem ter plekke weer te verkopen. Niet dat ik spijt had van de aankoop maar het is een loeizwaar ding om een paar km in de Franse zomerhitte mee te zeulen. Na veel ongepaste woorden en twee stops bij een gezellig terras vond ik mijn auto terug en met veel duwen en spullen verplaatsen kon ik met de deur dicht naar huis rijden. De pop staat nu alweer jaren in mijn huiskamer waar hij/zij uiterst decoratief dienst doet als verzamelplek van mijn costume jewelry.
prachtig, ik hou van vintage. Vroeger was ik hele dagen bezig met inrichten: oude spullen een tweede leven geven: heerlijk!
BeantwoordenVerwijderen